Ostegunean, urriak 28, Poesia Kaierak bildumako ale berri bi aurkeztuko
dituzte Donostiako Liburutegi Nagusiko San Jeronimo kaleko sotoan, 12:00etatik
aurrera: Alda Merini (1931-2009) eta Saint-John Perse (1887-1975) poeten
antologia berriak. Lehenengoa Aiora Enparantza Armentia itzuli du; bigarrena,
berriz, Santi Leonék.
Bi itzultzaileak, hain
justu, osteguneko aurkezpen-ekitaldian izango dira, bildumaren editore Beñat
Sarasolarekin batera.
Argitaletxeak jakinarazi
duenez, “Alda Merini 1931n jaio zen Milanen, hil zenerako (2009an), XX. mendeko
bigarren erdiko poeta italiar laudatuenetakoa zen. Bere poesia lirikoa da
funtsean, nahiz eta sinbolismorako eta are mistizismorako joera (bere poesia
berantiarrean, nagusiki) nabaria duen. Poesiaren tradizioan jorratutako gai
funtsezko gehienak landu zituen, ondare klasikoarekin dialogoan betiere.
Maitasunezko poema bikainak ditu, esaterako, zenbaitetan desamodiozko ere
badirenak, edo atxiki ezinezko maitasunarenak. Poeta handi gehienek nola,
poesiaren beraren inguruan ere hausnartu zuen, halako moldez non eskakizun
poetikoa bizi-eskakizun bilakatzen den. Hamasei urte eskas zituela sartu zuten
estreinakoz ospitale psikiatriko batean, eta nahasmendu bipolarra diagnostikatu
zioten. Gerora, maiz egin zituen sartu-irtenak, eta bide arantzatsu horretatik
ildo poetiko oso bat garatu zuen, non minak eta gorputzak aparteko presentzia
duten. Buru gaixotasuna gorputzarena ere badela erakusten digute, nolabait,
bere poesiek”.
“Saint-John Perse 1887an jaio zen
Pointe-à-Pitre-n, eta Guadalupe irla inspirazio iturri oparoa izan zuen bizitza
guztian. Izan ere, nerabezaroaren atarian
irla utzi eta Frantziara joan zen bizitzera familiarekin, eta honenbestez,
Guadalupeko haurtzaro galdua bikoitza izan zuen nolabait, denborazkoa zein
espaziozkoa. Adituek diotenez, irla utzi izanak lorratz sakona utzi zion, eta
haren poesian ageri diren zenbait pertsonaia horrekin loturik daude. Giro hori
gogora ekartzeko itsas lexiko eta lexiko botaniko joria erabiltzen du Persek,
eta aparteko gaitasuna du mundu hura poetikoki berbizitzeko. Ez alferrik, 1960an Nobel saria eman
ziotenean, epaimahaikoek “bere sormen poetikoaren irudimen-aberastasuna”
nabarmendu zuten. Aberastasun horrek konplexutasuna esan nahi du, halaber, eta,
egiazki, irakurleari eskarmentu literarioa eta irakurketa zolia eskatzen dion
poesia da berea. Bere garaiko
abangoardia poetikoa besarkatu zuen, (post)sinbolismora hurbilduz”.